Ik wil graag iets delen over het verschil tussen analoog en digitaal. Analoog associëren we meestal met oud en digitaal is modern. Als elektronicus heb ik de overgang van analoge techniek naar digitale techniek meegemaakt en hobbymatig wil ik me nog wel eens vergrijpen aan een soldeerbout.
Analoog beleeft op dit moment een ware revival. Echte audioliefhebbers zweren bij warme geluid van een analoge buizenversterker en op vlooienmarkten doen de verkopers van ouderwetse langspeelplaten goede zaken. Analoog is blijkbaar zo gek nog niet. Analoog is gevoel. Digitaal is aan-uit, ja-nee, goed-fout, welles-nietes.
Wat heeft dit allemaal te maken met e-learning en het ontwerpen en bouwen van opleidingen? Volgens mij is veel e-learning te digitaal:
- Wat heb je liever: Een score van 58,5% of een zesje?
- Van welke soort vragen leer je het meest: Een meerkeuzevraag of een open vraag?
- Wat willen we met de meeste opleidingen het liefst veranderen: Kennis of gevoel?
Digitaal = hoofd = boven -> Bovenwijs
Analoog = buik = onder -> Onderwijs
Bovenwijs is met e-learning makkelijker te realiseren dan onderwijs, of niet ….?